Το Αρεταίειο νοσοκομείο και το Αιγινήτειο νοσοκομείο ανέστειλαν το μεγαλύτερο μέρος των υπηρεσιών τους.
Με κοινή τους απόφαση στις 7 Απριλίου 2011, ανακοίνωσαν ότι δε θα κάνουν εφημερίες και δε θα εισάγουν ασθενείς. Αυτό σημαίνει ότι σταματούν να εισάγουν ασθενείς για νοσηλεία και απλώς θα εκδίδουν εξιτήρια για τους ασθενείς που ήδη νοσηλεύονται.
Η απόφαση ελήφθη γιατί δεν υπάρχουν φάρμακα και υγειονομικό υλικό για τους εσωτερικούς ασθενείς και τους ασθενείς των εξωτερικών ιατρείων. Επίσης στην ανακοίνωσή τους αναφέρουν ότι δεν έχουν καύσιμα και τρόφιμα.
Το ερώτημα αγαπητοί μου είναι, πού οδηγείται η Δημόσια Υγεία; Το κράτος έχει κηρύξει άτυπη στάση πληρωμών και φοβάμαι ότι αυτό το περιστατικό με το Αιγινήτειο και το Αρεταίειο είναι μόνο η αρχή.
Το κράτος απεμπλέκεται από την υγεία. Καθημερινά διαπιστώνουμε (είτε από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, είτε όταν χρειαζόμαστε τις υπηρεσίες) ότι οι παροχές μας από τα ταμεία μας μειώνονται. Για παράδειγμα θα σας πω ότι οι διαγνωστικές εξετάσεις καλύπτονταν από το δημόσιο κατά 100% και σήμερα οι ασφαλισμένοι του δημοσίου πληρώνουν 25% συμμετοχή. Οι ίδιοι ασφαλισμένοι διαπιστώνουν καθημερινά ότι αρκετές εξετάσεις πλέον δεν καλύπτονται από το ταμείο τους. Αναγκάστηκαν να πληρώνουν τα φάρμακα με δικά τους χρήματα (όσοι είχαν) γιατί τα φαρμακεία ήταν απλήρωτα για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα.
Είναι δυνατόν να περιμένει μία γυναίκα με πρόβλημα στο στήθος 5 ολόκληρους μήνες για να πραγματοποιήσει μία μαγνητική ή μία μαστογραφία? Σε 5 μήνες θα έχει χαθεί και η παραμικρή ελπίδα για ίαση της νόσου.
Δυστυχώς αυτά είναι μόνο η αρχή. Τα ταμεία μας θα έχουν όλο και λιγότερες παροχές. Μέσα σε αυτή τη δύσκολη οικονομική συγκυρία (προσωπικά δε συμφωνώ ότι είναι συγκυρία, αλλά αποτέλεσμα μακροχρόνιας κακοδιαχείρισης και ληστείας) πιστεύει κάποιος ότι η δημόσια υγεία θα βελτιωθεί?
Το ίδιο ισχύει και για τη σύνταξη, όμως ας το αφήσουμε αυτό για κάποια άλλη στιγμή.
Το κεντρικό μήνυμα που πρέπει να πάρουμε όλοι μας είναι ότι δυστυχώς ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ από εδώ και πέρα. Ο κάθε άνθρωπος πρέπει να πάρει τα δικά του μέτρα. Ο οικογενειάρχης πρέπει να εξασφαλίσει μόνος του την κάλυψη υγείας της οικογένειάς του, ο νέος πρέπει να προνοήσει να ασφαλιστεί για την υγεία του και την ικανότητά του να εργάζεται.
Προσωπικά, θα σας πω ότι για ένα αποσπαστικό κάταγμα αστραγάλου, αποζημιώθηκα για 37 ημέρες αποχής από την εργασία μου, από το ασφαλιστήριο συμβόλαιο που έχω κάνει στην Interamerican. Το ταμείο μου (ΟΑΕΕ) μετά από αιτήσεις, υπεύθυνες δηλώσεις (γιατί πρέπει να είναι εργατικό ατύχημα), 2 επιτροπές (χαμένες εργατοώρες) και εννέα μήνες ταλαιπωρίας, αποφάσισε ότι δε θα πληρωθώ, γιατί η επιτροπή “των σοφών” ενέκρινε μόνο 17 ημέρες και για να με αποζημιώσουν πρέπει η επιτροπές να εγκρίνουν >30 ημέρες. Εγώ όμως είμαι υποχρεωμένος να πληρώνω > 4.000ευρώ κάθε χρόνο!!!
Διαβάστε την απόφαση των 2 νοσοκομείων, σκεφτείτε, προβληματιστείτε και αποφασίστε αν θα αφήσετε την τύχη της υγείας σας στο ”σύστημα” ή θα επιλέξετε ένα καλό σύμβουλο που συνεργάζεται με μία αξιόπιστη ασφαλιστική εταιρία και θα εξασφαλίσετε εσάς και την υγεία των δικών σας ανθρώπων!!!