Λουκάς Τουρνατζής

Κρίση, Εκλογές και Ασφάλεια

Είναι σίγουρο ότι διανύουμε μία μεγάλη κρίση. Τη μεγαλύτερη από όλες όσες συνάντησα στα 42 μου χρόνια.

Η σημερινή κρίση είναι πολυδιάστατη.

Κρίση Αξιών, Οικονομική, Κοινωνική, Πολιτισμική, Πολιτική, Ηθική, Ταξική, Εργασιακή, Οικογενειακή, Ατομική.

Ένας πόλεμος μέσα στον κάθε ένα από εμάς, μία μάχη που ανατρέπει ό,τι μέχρι σήμερα πιστεύαμε και θέτει υπό αμφισβήτηση ιδέες, πιστεύω, απόψεις, όνειρα και σχέδια ζωής.

Μέσα σε όλο αυτό το μεταβαλλόμενο περιβάλλον, μας προέκυψαν και οι εκλογές. Προεκλογική περίοδος, πλήθος τηλεοπτικών μαϊντανών και υποψήφιων εθνοσωτήρων, πολιτικός ανούσιος λόγος, ψευτοηθικές, διλλήματα, ψυχολογικοί εκβιασμοί και υποσχέσεις. Κοκορομαχίες, θεατρινισμοί και άγονες συζητήσεις στο όνομα της σωτηρίας του Έθνους, από ανθρώπους εγωιστές, ατομιστές και βαθιά αλλοτριωμένους. Όλοι αυτοί συζητούν για εμάς, με βάση πάντα το δικό τους προσωπικό, πολιτικό και οικονομικό συμφέρον.

Άνθρωποι οι οποίοι δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα που ζει καθημερινά ο Έλληνας πολίτης. Κοντεύουμε να σκάσουμε από τη συνεχή κατάποση ατελείωτων υποσχέσεων και παροχών όλα αυτά τα χρόνια.

Πρέπει να καταλάβουμε όλοι μας ότι ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ. Δεν υπάρχει κράτος, παροχές, πρόνοια. Είμαστε εμείς οι μοναδικοί υπεύθυνοι για την Ασφάλεια της οικογενείας μας.

Ό,τι και να γίνει, είτε κυβερνήσει ο ένας είτε ο άλλος ή και όλοι μαζί, είτε παραμείνουμε στο ευρώ είτε γυρίσουμε στη δραχμή, είτε χρεοκοπήσουμε είτε όχι, ένα πράγμα είναι σίγουρο:
Η ζωή θα συνεχίζεται με τους δικούς της κανόνες και η καθημερινότητα θα παραμένει σκληρή με τα έκτακτα και τα απρόοπτα γεγονότα να μας ταράζουν και να μας βρίσκουν απροετοίμαστους.
Κάθε άνθρωπος από τη στιγμή που έρχεται στη ζωή, μπορεί να αρρωστήσει, να χτυπήσει, να πεθάνει. Το τελευταίο μάλιστα είναι και το μόνο σίγουρο, απλώς δε ξέρουμε το πότε και το πώς.

Το κοινωνικό κράτος και οι παροχές των ασφαλιστικών ταμείων έχουν μειωθεί δραματικά. Πιστεύει κάποιος ότι στο μέλλον θα αυξηθούν αυτές οι παροχές ;

Αν δεν ενδιαφερθώ εγώ και εσύ να εξασφαλίσουμε το εισόδημα στην οικογένεια μας, κανείς άλλος δεν θα το κάνει. Ακόμη και η βοήθεια που υπήρχε σε κάποιες οικογένειες από τη σύνταξη του παππού ή της γιαγιάς έχει χαθεί με τις συνεχόμενες μειώσεις που γίνονται στα εισοδήματα των συνταξιούχων. Η ευρύτερη οικογένεια πλέον, δεν μπορεί να βοηθήσει. Θέλει, αλλά δεν μπορεί.

Διερωτάται λοιπόν κανείς: η υγεία μας απειλείται εν μέσω όλων αυτών των κοσμογονικών αλλαγών; Ήδη, η Ιατρική Κοινότητα κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για τις επιπτώσεις που έχει στην υγεία μας το χρόνιο άγχος, οι διαταραχές ύπνου και διατροφής, η κατακόρυφη αύξηση της υπέρτασης, του διαβήτη και των καρδιαγγειακών νοσημάτων, καθώς και η εξάπλωση της κατάθλιψης σε όλες τις ηλικίες, και σε όλες τις κοινωνικές και οικονομικές βαθμίδες.

Μέσα σε αυτό το εχθρικό περιβάλλον θα μείνουμε χωρίς άμυνα; Θα παραδοθούμε αμαχητί στην τύχη μας; Ποια είναι τα όπλα μας και πώς θα προφυλαχτούμε από τα χειρότερα; Ποιος θα είναι ο σύμμαχος μας;

Η θωράκισή μας θα έρθει με τη μεγαλύτερη ανακάλυψη όλων των εποχών. Την ασφάλιση. Είτε είναι ασφάλιση ζωής, είτε εξασφάλιση εισοδήματος, είτε η κάλυψη της υγείας μας.

Ας μεταβιβάσουμε τον κίνδυνο σε μία ασφαλιστική εταιρία, αφού πρώτα συμβουλευτούμε έναν επαγγελματία ασφαλιστικό σύμβουλο, ο οποίος θα έχει διερευνήσει, μελετήσει και τελικά καταλήξει σε μία πρόταση, βασιζόμενος στις δικές μας εξατομικευμένες ανάγκες και συνθήκες ζωής.

Στην περίπτωση που θα χρειαστούμε να θεραπεύσουμε το παιδί μας από κάποια ασθένεια ή ατύχημα, είναι πολύ πιθανό να μην έχουμε τις αρκετές δεκάδες χιλιάδες ευρώ που θα απαιτούνται. Επίσης το πιθανότερο είναι να μην μπορούμε να πουλήσουμε κάποιο ακίνητό μας, γρήγορα και στην τιμή που επιθυμούμε, για να συγκεντρώσουμε τα χρήματα της θεραπείας, νοσηλείας ή αποκατάστασής του. Είναι προτιμότερο λοιπόν, να δώσουμε 3 ευρώ την εβδομάδα σε μία ασφαλιστική εταιρία και να νιώθουμε ήρεμοι ότι στο έκτακτο γεγονός θα αναλάβει εκείνη να πληρώσει τα χρήματα για όλα τα παραπάνω.

Είναι ίσως καλύτερα να δίνω λιγότερο από 1 ευρώ την ημέρα σε μία ασφαλιστική εταιρία, ώστε αν φύγω ξαφνικά από τη ζωή να δώσει η ασφαλιστική 100.000 ευρώ στην οικογένεια μου για να μπορέσει να επιβιώσει. Να μπορέσει από την επόμενη κιόλας μέρα να έχει εξασφαλισμένα τα έξοδα διαβίωσης, εκπαίδευσης, αποπληρωμής δανείων. Να έχει τη δυνατότητα ο άλλος γονέας να διατηρήσει την αξιοπρέπειά του και την αξιοπρέπεια των παιδιών του, καθώς και να μπορεί να βρίσκεται δίπλα τους σε μία τόσο δύσκολη στιγμή. Μία τέτοια απόφαση, προσφέρει ασφάλεια και επιλογές για το μέλλον στην οικογένεια μου και σε εμένα γαλήνη και ηρεμία μυαλού στην δύσκολη καθημερινότητά μου. Με κάνει να κοιμάμαι ήσυχος το βράδυ. Μου προσφέρει αυτό το τόσο πολύτιμο αγαθό όπως λέγεται : “PEACE OF MIND”.

Αγαπητοί μου, οι ανάγκες μας δε μειώνονται όπως το εισόδημα μας στην κρίση. Ούτε εξαφανίζονται. Είναι εκεί, αυξημένες και πιο επικίνδυνες γιατί δεν υπάρχει η προστασία του εισοδήματος που νιώθαμε ότι υπήρχε πριν 2 χρόνια.

Επειδή σήμερα και στο μέλλον είμαστε μόνοι μας, ας συμμαχήσουμε με ένα ασφαλιστήριο συμβόλαιο. Είναι δυνατό, μας λύνει τα προβλήματα και κοστίζει ελάχιστα σε σχέση με την αξία του. Θα αφήσουμε στην τύχη τους τα παιδιά μας, ή θα κάνουμε κάτι για αυτό σήμερα;

Καλή δύναμη σε όλους μας!!!

Απάντηση

Αρέσει σε %d bloggers: